بهترین فوق تخصص اوتیسم در تهران 1402کیست-علایم بیماری اوتیسم

آخرین تاریخ آپدیت 2024-02-07 توسط زینب خیاط

بیماری اوتیسم چیست و چه علائمی دارد؟

علایم بیماری اوتیسم متفاوت است و شدت مختلفی دارد. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است تجربه های متفاوتی داشته باشد. تشخیص اوتیسم بر اساس مشاهده رفتار های کودک در سنین زودرس صورت میگیرد. درمان اوتیسم شامل روش های آموزشی,رفتاری,دارویی و جایگزین است.

بیماری اوتیسم یک اختلال رشدی (developmental disorder) است که باعث می شود فرد دچار مشکلات در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتارهای تکراری و محدود شود.علایم بیماری اوتیسم معمولا در دوران کودکی ظاهر می شوند و تا طول عمر ادامه دارند.

 علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نشده است، اما فاکتورهای ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. تشخیص علایم بیماری اوتیسم بر اساس مشاهده و ارزیابی رفتارهای فرد توسط پزشکان و کارشناسان صورت می گیرد. درمان اوتیسم به صورت خاص برای هر فرد طراحی می شود و شامل روش های آموزشی، رفتار درمانی، دارو درمانی و سایر روش های پشتیبانی است. هدف از درمان اوتیسم بهبود کارکردهای اجتماعی، رفتاری و شناختی فرد است.

علایم بیماری اوتیسم ممکن است در هر فرد به شکل و شدت مختلفی باشند، اما برخی از علائم رایج عبارتند از:

• عدم تماس چشمی یا کندی در پاسخ به نام خود

• عدم به اشتراک گذاشتن علایق ، احساست یا لذت بردن با دیگران

• عدم درک دیدگاه یا رفتار دیگران

• مشکل در دوست یابی یا به اشتراک گذاشتن وسایل و اسباب بازی ها

• تکرار برخی رفتار ها یا داشتن رفتار های غیر عادی،مانند اعداد ، بعضی جزئیات یا حقایق 

• ناراحت شدن از تغییرات جزئی در یک روال و مشکل در تطابق با تغییر

• حساسیت بالا یا پایین به محرک های حسی ، مانند نور ، صدا ، لمس یا دما

آیا اوتیسم خطرناک است؟

در پاسخ به این سوال که آیا اوتیسم خطرناک است؟ بستگی دارد که چگونه به آن نگاه کنید. اوتیسم به خودی خود یک بیماری خطرناک نیست، بلکه یک وضعیت مادام العمر است که در حال حاضر هیچ درمان قطعی ندارد. اما تشخیص به موقع و کنترل علائم آن، به افراد مبتلا کمک می کند تا زندگی بهتر و کامل تری داشته باشند. 

از طرف دیگر، اوتیسم ممکن است باعث شود فرد مستعد بیماری های دیگری هم شود، مانند اختلالات روانی، کمبود ویتامین ها و مواد معدنی(minerals)، یا آزار و اذیت توسط دیگران. 

برای تشخیص و درمان بیماری های مغز و اعصاب و نورولوژی این مقاله رو مطالعه کنید

بیماری اوتیسم چیست و چگونه درمان میشود؟ درمان اوتیسم چیست؟

برخی از روش های درمانی که برای بیماری اوتیسم به کار میروند عبارتند از:

• روش های آموزشی(teaching methods): این روش ها به فرد کمک می کنند تا مهارت های زبانی، شناختی، خلاقیت، حل مسئله و خود کنترل را یاد بگیرد و بهبود ببخشد. برخی از روش های آموزشی شامل آموزش مبتنی بر بازی، آموزش مبتنی بر تقویت، آموزش مبتنی بر نظام، آموزش مبتنی بر تعامل و آموزش مبتنی بر علاقه هستند.

• روش های رفتار درمانی(behavioral therapy): این روش ها به فرد کمک می کنند تا رفتارهای نامطلوب، تکراری و خودآسیب رسان را کاهش دهد و رفتارهای مناسب، سازگار و خودپرورانه را افزایش دهد. برخی از روش های رفتار درمانی شامل درمان تحلیل رفتار کاربردی (ABA)، درمان پذیرش و تعهد (ACT)، درمان شناخت-رفتار (CBT) و درمان بازخورد عصب شناختی (NFB) هستند. 

• روش های دارو درمانی(drug therapy): این روش ها به فرد کمک می کنند تا علائم جانبی چون اضطراب، افسردگی، بروز، تکان خوردگی و خستگی را کاهش دهد.برخی از داروهای استفاده شده برای این منظور شامل آنتی دپرسانت ها، آنتی سایکوتیک ها و استيمولان ها هستند. 

• روش های پشتیبانی(support methods): این روش ها به فرد و خانواده اش کمک مي کنند تا با چالش هاي زندگي روبرو شوند و منابع و خدمات لازم را پيدا کنند. برخي از روش هاي پشتيباني شامل گروه هاي حمايتي، مشاوره خانوادگي، سرويس هاي رفاهي و توانبخشي هستند.

اوتیسم در بزرگسالی؟

اوتیسم در بزرگسالی یک موضوع پیچیده و چالش برانگیز است که ممکن است تأثیرات مختلفی بر روی زندگی، روابط و کارایی فرد داشته باشد. افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی ممکن است با مشکلات اجتماعی، شغلی، عاطفی و روانی رو به رو شوند.

 اما این به این معنی نیست که آنها نمی توانند یک زندگی خوب و شاد داشته باشند. با تشخیص صحیح، درمان مناسب و حمایت های لازم، افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی میتوانند پتانسیل های خود را کشف کرده و به بهبود کیفیت زندگی خود کمک کنند.

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی ممکن است دشوار باشد، زیرا علائم آن ممکن است در کودکی نادیده گرفته شده باشد یا با سن بالاتر تغییر کرده باشد. برای تشخیص اوتیسم در بزرگسالی، لازم است به علائم و نشانه های آن توجه کنید.

 برخی از راه های تشخیص اوتیسم در بزرگسالی عبارتند از:

•  مشاوره با یک روانپزشک یا روانشناس متخصص در اوتیسم: این کار میتواند به شما کمک کند تا علائم خود را شناسایی کرده و از طریق مصاحبه، مشاهده و آزمون های روان سنجی، تشخیص دقیق بگیرید.

•  پر کردن پرسشنامه های خود ارزیابی برای بیماری اوتیسم: این پرسشنامه ها معمولاً شامل سؤالات در مورد رفتارها، علایق و مهارتهای شما هستند و می توانند به شما نشان دهند که آیا شما علائم اوتیسم دارید یا خیر.

 البته، این پرسشنامه ها جایگزین تشخیص توسط یک متخصص نیستند و فقط برای اطلاعات عمومی هستند.

•  جستجو در منابع معتبر و قابل اعتماد در مورد اوتیسم: شما میتوانید با خواندن مقالات، کتاب ها، وب سایت ها و پادکست های در مورد اوتیسم، بیشتر درباره علائم، زیرگروه ها، علل و راه های درمان آن بدانید. البته، باید منابع خود را با دقت انتخاب کنید و به منابع غیر علمی یا گول زننده اعتماد نکنید.

علائم اوتیسم در بزرگسالان؟

 علائم اوتیسم ممکن است در کودکان زودتر شناسایی شوند، اما بزرگسالان هم ممکن است دچار این اختلال باشند. 

برخی از علائم رایج بیماری اوتیسم در بزرگسالان عبارتند از:

•  داشتن دوستان اندک و دشواری در برقراری روابط عاطفی

• مشکل در درک دیگران و احساسات آن ها

•  ناتوانی در تفسیر حالات صورت، زبان بدن یا اشارات اجتماعی

•  ناتوانی در تنظیم احساسات و نشان دادن یکنواختی

•  تکرار یک موضوع مورد علاقه و علاقه به رفتارهای تکرار شونده و روتین

•  واکنشهای غیر منتظره به صداها، بوها، مناظر و لمس

علایم بیماری اوتیسم در نوجوانان؟

علائم اوتیسم(autism symptoms) در نوجوانان یک موضوع مهم و حساس است که باید با دقت و توجه بررسی شود. علائم اوتیسم ممکن است در کودکی شناسایی شوند، اما بعضی از نوجوانان هم ممکن است دچار این اختلال باشند.

 برخی از علائم رایج اوتیسم در نوجوانان عبارتند از:

•  داشتن علایق محدود و وسواس به موضوعات خاص

•  انجام رفتارهای تکراری و محدود

•  اجتناب از ارتباط چشمی با دیگران

•  مشکلات در ارتباط اجتماعی

•  مشکل در ایجاد دوستی با دیگران

•  عدم درک احساسات دیگران و داشتن مشکلات احساسی

•  ترجیح به تنهایی 

•   اجتناب و دوری از لمس شدن

اوتیسم شدید (severe autism) و اوتیسم خفیف؟

اوتیسم شدید یک نوع از اختلال طیف اوتیسم است که با مشکلات شدید در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری و علایق محدود همراه است. افراد مبتلا به اوتیسم شدید نیاز به حمایت و مراقبت فراوان دارند و ممکن است قادر به صحبت کردن، درک احساسات دیگران و تنظیم احساسات خود نباشند. اوتیسم شدید ممکن است با اختلالات حسی، شناختی و روانی دیگر هم همراه باشد.

برخی از علائم رایج اوتیسم شدید عبارتند از:

•  نبود یا کم بودن ارتباط چشمی

•  عدم توجه به صدای دیگران

•  عدم استفاده از زبان برای بروز نیازها و علایق

•  تکرار یک کلمه یا جمله بارها و بارها

•  الگوهای رفتاری محدود یا تکرار شونده

•  واکنشهای غیر منطقی به محرکهای حسی

•  دوری از تماس جسمی با دیگران

•  دشواری در چگونگی بازی کردن با دیگران

•  ناتوانی در تفسیر حالات صورت، زبان بدن یا اشارات اجتماعی

•  ناتوانی در تنظیم احساسات و نشان دادن گسترده ترین طیف عواطف

علل دقیق اوتیسم شدید هنوز مشخص نشده اند، اما فاکتورهای ژنتیک، محیطی و بالینی ممکن است نقش داشته باشند. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای اوتیسم شدید وجود ندارد، اما روشهای مختلف درمان منجر به بهبود علائم و کارایی فرد مبتلا میشود.

برخی از روش های درمان شامل:

•  درمان رفتار مثبت (PBT): یک روش که با تقویت رفتارهای مناسب و کاهش رفتارهای نامطلوب، به فرد کمک میکند تا مهارتهای لازم برای زندگی روزانه را یاد بگیرد.

•  درمان تعامل همه جانبه (PRT): یک روش که با استفاده از بازخورد مثبت، به فرد کمک میکند تا مهارت های اجتماعی، زبان و رفتار را تقویت کند.

•  درمان سخن گفتن (SLT): یک روش که با استفاده از تصاویر، علائم، حروف الفبا و دستگاه های پخش صدا، به فرد کمک میکند تا قابلیت ارتباطی خود را افزایش دهد.

•  درمان کاردرمانی (OT): یک روش که با استفاده از فعالیتهای حسی، حرکتی و خلاقانه، به فرد کمک میکند تا مهارتهای حرکتی، حسی و شناختی خود را بهبود بخشد.

•  درمان گفتاردرمانی (ST): یک روش که با استفاده از تمرینهای صوتی، زبانی و گفتاری، به فرد کمک میکند تا تلفظ، واژگان و ساختار جملات خود را بهتر کند.

اوتیسم خفیف (mild autism)؟

اوتیسم خفیف یک نوع از اختلال طیف اوتیسم است که با مشکلات کمتر و محدودتر در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری و علایق محدود همراه است. افراد مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است قادر به صحبت کردن، درک احساسات دیگران و تنظیم احساسات خود باشند، اما باز هم چالش هایی در تعامل با دیگران، سازماندهی کارها، پذیرش تغییرات و پردازش حسی دارند.

اوتیسم خفیف گاهی با نام سندرم آسپرگر (Asperger syndrome) شناخته میشود، اما این نام رسماً در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) به کار نمی رود.

علائم اوتیسم خفیف ممکن است در کودکان زودتر شناسایی شوند، یا در بزرگسالان بروز کنند.

برخی از علائم رایج اوتیسم خفیف عبارتند از:

•  داشتن علایق محدود و وسواس به موضوعات خاص

•  الگوهای رفتاری محدود یا تکرارشونده

•  مشکلات در ارتباط اجتماعی

•  دشواری در برقراری و حفظ روابط عاطفی

•  ناتوانی در تفسیر حالات صورت، زبان بدن یا اشارات اجتماعی

•  ناتوانی در تنظیم احساسات و نشان دادن گسترده ترین طیف عواطف

•  واکنش های غیر منطقی یا بالاتر یا پایین تر از حد به محرک های حسی

•  دوری از تماس جسمی با دیگران

علل دقیق اوتیسم خفیف هنوز مشخص نشده اند، اما فاکتورهای ژنتیک، محیطی و بالینی ممکن است نقش داشته باشند. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای اوتیسم خفیف وجود ندارد، اما روش های مختلف درمان منجر به بهبود علائم و کارایی فرد مبتلا میشود.

برخی از روشهای درمان شامل:

•  درمان رفتار مثبت (PBT):  چگونه با تقويت رفتارهای مناسب و کاهش رفتارهای نامطلوب، به فرد كمك كنيد تا مهارتهای لازم برای زندگی روزانه را ياد بگيرد.

•  درمان تعامل همه جانبه (PRT): چگونه با استفاده از بازخورد مثبت، به فرد كمك كنيد تا مهارتهای اجتماعی، زبان و رفتار را تقويت كند.

•  درمان سخن گفتن (SLT): چگونه با استفاده از تصاویر، علائم، حروف الفبا و دستگاه های پخش صدا، به فرد كمك كنيد تا قابليت ارتباطی خود را افزایش دهد.

•  درمان کاردرمانی (OT): چگونه با استفاده از فعالیت های حسی، حرکتی و خلاقانه، به فرد كمك كنيد تا مهارتهای حرکتی، حسی و شناختی خود را بهبود بخشد.

•  درمان گفتاردرمانی (ST): چگونه با استفاده از تمرینهای صوتی، زبانی و گفتاری، به فرد كمك كنيد تا تلفظ، واژگان و ساختار جملات خود را بهتر کند.

نظرات در مورد دکتر شبنم رفیع زاده

علائم اوتیسم در کودکان و ظاهر کودکان اوتیسمی ؟( علائم اوتیسم در کودک دو ساله)

علائم اوتیسم ممکن است در کودکان زودتر شناسایی شوند، اما بعضی از کودکان هم ممکن است دچار این اختلال باشند. 

برخی از علایم بیماری اوتیسم که در کودکان رایج اند عبارتند از:

•  عدم تماس چشمی با دیگران

•  تأخیر در گفتار و زبان

•  عدم پاسخگویی به نام خود

•  دوری از تماس جسمی و لمس شدن

•  دشواری در برقراری و حفظ دوستی با دیگران

•  عدم درک و تفسیر فکر یا احساس دیگران

•  تکرار یک کلمه یا جمله بارها و بارها

•  الگوهای رفتاری محدود یا تکرارشونده

•  واکنش های غیر منطقی به محرک های حسی

•  دلبستگی وسواسی به اشیاء غیرمعمول

 ظاهر کودک اوتیسمی ممکن است با ظاهر کودکان عادی تفاوت داشته باشد.

برخی از ویژگی های ظاهری کودکان اوتیسمی عبارتند از:

•  قسمت بالای صورت پهن تر از حالت عادی

•  چشم های بزرگ و گشاد

•  بینی کوچک یا پهن

•  شیار بین زیر بینی و بالای لب

•  دهان بزرگ

•  فیلتروم (فرورفتگی بالای لب) پهنتر از حالت عادی

این ویژگیها ممکن است در سنین مختلف تغییر کنند و به تشخیص دقیق بیماری اوتیسم کمک کنند.

آیا کودکان اوتیسم خوب میشوند؟

این سوال در مورد آینده کودکان اوتیسمی یک سوال مهم و متداول است که بسیاری از پدر و مادرها دارند. متأسفانه، جواب قطعی و یکسانی برای این سوال وجود ندارد، زیرا اوتیسم یک اختلال با طیف وسیع و متنوع است که بر روی هر فرد به شکل مختلف تاثیر می گذارد.

بعضی از کودکان اوتیسمی ممکن است با درمان های مناسب و حمایت های لازم، توانایی های خود را بهبود بخشیده و زندگی نسبتاً مستقل و عادی داشته باشند. بعضی دیگر ممکن است نیاز به کمک و نگهداری دائمی داشته باشند و با چالش های زیادی در زندگی روبرو شوند.

برای پاسخ به این سوال، لازم است به چند عامل توجه کنید:

اولین عامل، شدت علایم بیماری اوتیسم در هر فرد است. کودکان با شدت کمتر علائم، معمولاً دارای سطح عملکرد بالاتر هستند و مهارت های اجتماعی، زبانی و رفتاری بهتری دارند. آنها ممکن است در تحصیلات، شغل، روابط و فعالیت های عادی کمتر با مشکل روبرو شوند.

کودکان با شدت بالاتر علائم، معمولاً دارای سطح عملکرد پایین تر هستند و مهارت های اجتماعی، زبانی و رفتاری کمتری دارند. آنها ممکن است در تحصیلات، شغل، روابط و فعالیت های عادی بیشتر با مشکل روبرو شوند.

عامل دوم، زمان تشخیص اوتیسم در هر فرد است. هر چه تشخیص زودتر صورت بگیرد، احتمال بهبود بالاتر است. چرا که در این صورت، فرصت بیشتری برای شروع درمان های مناسب وجود خواهد داشت. درمان های اثبات شده برای اوتیسم شامل روش های رفتار درمانی، گفتار درمانی، کار درمانی و دارو درمانی هستند. هر چه این درمان ها زودتر شروع شوند، تأثیرات مثبت بیشتر خواهند بود.

عامل سوم، حضور حمایت های مناسب برای هر فرد است. حمایت ها شامل حضور پزشکان، روانپزشکان، روانشناسان، گفتار درمانگران، کار درمانگران، معلمان، مربیان، خانواده، دوستان و سایر افرادی هستند که میتوانند به فرد کمک کنند. حمایت ها میتوانند در افزایش اعتماد به نفس، تقویت مهارت ها، کاهش استرس، ایجاد روابط سالم و بهبود کیفیت زندگی فرد موثر باشند.

با توجه به این عوامل، میتوان گفت که آینده کودکان اوتیسمی بستگی به شرایط خاص هر فرد دارد. نمیتوان گفت که همه کودکان اوتیسمی خوب میشوند یا بد میشوند. اما میتوان گفت که با تلاش و تعهد، می توان بهبود را امیدوار بود.

بهترین فوق تخصص اوتیسم در تهران 1402؟

دکتر شبنم رفیع زاده: یک فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان با سابقه طولانی در تشخیص و درمان بیماران اوتیسم است علاوه بر تشخیص و درمان بیماران اوتیسم، به برخوردار شدن کودکان از سلامت جسمانی و روحی نیز اهمیت میدهد.

 او با دقت و حساسیت بالا به علائم و شکایات کودکان توجه میکند و با استفاده از آزمایشهای لازم، علل بروز آنها را شناسایی میکند.او با داشتن دانش علمی بالا و تجربه عملی فراوان، یکی از بهترین دکتران اوتیسم در تهران به شمار آمده است. 

دکتر رفیع زاده و دکتر مهسا موسوی با استفاده از روش های پژوهش بنیاد و شواهد علمی، علائم، علل و راه حل های بروز بیماری اوتیسم را به صورت جامع و قابل فهم برای بیماران و خانواده های آنها شرح میدهد. 

همچنین با همکاری با تخصص های دیگر مثل روانپزشک، روانشناس، گفتاردرمانگر، کاردرمانگر و بازیدرمانگر، بسته درمان مناسب هر فرد را طراحی و اجرا میکند.

جهت رزرو نوبت به سایت دکتر شبنم رفیع زاده مراجعه و یا نوبت دهی تلفنی انجام دهید.

آیا کودکان اوتیسم حرف میزنند؟

بله، برخی از کودکان اوتیسمی میتوانند حرف بزنند، اما نه همه آنها. پاسخ بلند به این سوال نیاز به درک علائم، علل و روشهای درمان اوتیسم دارد.

اوتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که با مشکلات در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری و علایق محدود همراه است. علائم اوتیسم ممکن است در کودکان زودتر شناسایی شوند، اما بعضی از کودکان هم ممکن است دچار این اختلال باشند.

علائم گفتار و زبان در کودکان اوتیسم متفاوت است. برخی از آنها هرگز حرف نمیزنند، بعضی دیر حرف میزنند، و بعضی هم زود حرف میزنند. بعضی از آنها فقط چند کلمه را تکرار میکنند، بعضی هم جملات پیچیده را صحبت میکنند.

بعضی از آنها صحبت کردن را دوست دارند، بعضي هم صحبت کردن را دوست ندارند. بعضي از آنها صحبت کردن را به عنوان چالش بزرگي مقابلشان دارند، بعضي هم صحبت کردن را به عنوان چيزي كه خيلي خيلي دوست دارند.

علائم گفتار و زبان در کودکان اوتيسم به شكل زير باشد:

• صحبت نكردن يا صحبت كردن خيلي كلی
• صحبت كردن با لحن يكسان يا خشك
• صحبت كردن با زباني خارجي يا موسيقيايي
• تكرار كلمات يا جملات ديگران (اكولاليا)
• استفاده از عبارات و جملات صحيح، اما بدون بيان
• نداشتن زبان خلاق

عاقبت کودکان اوتیسم؟

پاسخ به این سوال به چند عامل بستگی دارد، از جمله شدت علائم اوتیسم، زمان تشخیص و درمان، حضور حمایت های مناسب و توانایی های فردی هر کودک. با توجه به این عوامل، نمیتوان گفت که همه کودکان اوتیسمی یک آینده یکسان دارند.

 بعضی از آنها ممکن است با درمان های مناسب و حمایت های لازم، توانایی های خود را بهبود بخشیده و زندگی نسبتاً مستقل و عادی داشته باشند. بعضی دیگر ممکن است نیاز به کمک و نگهداری دائمی داشته باشند و با چالش های زیادی در زندگی روبرو شوند.

آیا اوتیسم درمان قطعی دارد؟

 پاسخ کوتاه به این سوال این است که خیر، هنوز هیچ درمان قطعی برای اوتیسم یافت نشده است. پاسخ بلند به این سوال نیاز به توضیح در مورد علائم، علل و روش های درمان بیماری اوتیسم دارد.

اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال عصبی-رشدی(neurodevelopmental disorder) است که با مشکلات در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری و علایق محدود همراه است. علائم اوتیسم معمولا در سه سال اول زندگی ظاهر میشود و برخی کودکان این علائم را از بدو تولد نشان میدهند. با این حال بعضیها در ابتدا طبیعی به نظر میرسند، اما این علائم به طور ناگهانی از ۱۸ تا ۳۶ ماهگی ظاهر میشوند. 

علل دقيق اوتيسم هنوز مشخص نشده اند، اما فاکتورهای ژنتیک، محیطی و بالینی ممکن است نقش داشته باشند. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، اما روشهای مختلف درمان منجر به بهبود علائم و کارایی فرد مبتلا میشود.