آخرین تاریخ آپدیت 2024-01-11 توسط پژمان خزایی
علت ایسکمی مغزی
ایسکمی مغزی زمانی اتفاق می افتد که جریان خون کافی به مغز برای پاسخگویی به نیاز متابولیک وجود نداشته باشد. این منجر به تامین اکسیژن محدود یا هیپوکسی مغزی می شود و منجر به مرگ بافت مغز، انفارکتوس مغزی یا سکته ایسکمیک می شود. این یک نوع فرعی از سکته مغزی همراه با خونریزی زیر عنکبوتیه و خونریزی داخل مغزی است.
دو نوع ایسکمی وجود دارد:
ایسکمی کانونی مغزی: ایسکمی کانونی مغزی (یا مغزی) زمانی رخ می دهد که یک لخته خون یک رگ مغزی را مسدود کرده باشد. ایسکمی کانونی مغزی جریان خون را در ناحیه خاصی از مغز کاهش می دهد و خطر مرگ سلولی را در آن ناحیه افزایش می دهد. ممکن است ناشی از ترومبوز یا آمبولی باشد.
ایسکمی مغزی جهانی: ایسکمی مغزی جهانی زمانی رخ می دهد که جریان خون به مغز متوقف یا کاهش یابد. این معمولاً با ایست قلبی ایجاد می شود. اگر گردش خون کافی در مدت زمان کوتاهی بازیابی شود، علائم ممکن است مختصر باشند. با این حال، اگر زمان زیادی قبل از ترمیم بگذرد، آسیب مغزی می تواند دائمی باشد. در حالی که خونرسانی مجدد ممکن است برای محافظت از بافت مغز تا حد امکان ضروری باشد، همچنین ممکن است منجر به آسیب خونرسانی مجدد یا آسیبی شود که ناشی از بازگرداندن خونرسانی به بافت ایسکمیک است.
کم خونی داسی شکل ممکن است باعث ایسکمی مغزی مرتبط با سلول های خونی با شکل نامنظم شود. سلول های خونی داسی شکل راحت تر از سلول های خونی معمولی لخته می شوند و جریان خون به مغز را مسدود می کنند.
فشردگی رگ‌های خونی نیز ممکن است با انسداد شریان‌هایی که اکسیژن را به مغز می‌رسانند، منجر به ایسکمی مغزی شود. تومورها می توانند علت فشرده شدن رگ های خونی باشند.
تجمع پلاک در شریان ها نیز ممکن است منجر به ایسکمی شود. حتی کوچکترین تجمع پلاک می تواند باعث باریک شدن مجراها شود و در آن ناحیه بیشتر مستعد لخته شدن خون شود. لخته های خون بزرگتر نیز می توانند با مسدود کردن جریان خون باعث ایسکمی شوند.
حملات قلبی درمان نشده جریان خون را به اندازه ای کاهش می دهد که ممکن است خون شروع به لخته شدن کند و جریان خون به مغز یا سایر اندام های اصلی را متوقف کند. ایسکمی مغزی می تواند ناشی از حوادثی غیر از حملات قلبی باشد.
نقایص مادرزادی قلب می تواند منجر به ایسکمی مغزی به دلیل عدم تشکیل و اتصال مناسب شریان شود. بیماران مبتلا به نقص مادرزادی قلب نیز ممکن است مستعد لخته شدن خون باشند.
علائم ایسکمی مغزی
علائم ایسکمی مغزی عبارتند از:
ضعف در یک دست یا پا
ضعف در یک طرف بدن
سرگیجه، سرگیجه، دوبینی
ضعف در دو طرف بدن
مشکل در صحبت کردن
لکنت زبان
از دست دادن هماهنگی
علائم ایسکمی مغزی از خفیف تا شدید متغیر است. علائم می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه یا برای مدت زمان طولانی ادامه داشته باشد. اگر مغز به طور غیر قابل برگشت آسیب ببیند و مرگ بافت رخ دهد، علائم ممکن است دائمی باشند.
تشخیص ایسکمی مغزی
ارزیابی و تشخیص سریع سنگ بنای درمان موفق ایسکمی مغزی است. فردی که علائم ایسکمی مغزی را تجربه می کند باید فوراً توسط پزشک معاینه شود تا سایر بیماری هایی که علائم مشابه دارند را رد کند و ایسکمی مغزی را تأیید کند تا درمان مناسب برای کاهش احتمال سکته مغزی و آسیب بیشتر به بافت مغز آغاز شود.
تشخیص ایسکمی مغزی با پی بردن به علائم فرد توسط پزشک و انجام معاینه فیزیکی، از جمله بررسی تنفس و گردش خون، و همچنین یادآوری سابقه خانوادگی آغاز می شود. بر اساس علائم و یافته‌های فیزیکی یک فرد، تیم پزشکی آزمایش‌های تصویربرداری خاصی را تجویز می‌کند که به آنها اجازه می‌دهد داخل بدن را نگاه کنند و شریان‌ها و مغز را برای تأیید ایسکمی مغزی تجسم کنند، تا بدانند آیا سکته مغزی رخ داده است یا خیر و محل انسداد را پیدا کنند.
- برخی از آزمایش‌های خون زیر اغلب برای کمک به تشخیص ایسکمی مغزی تجویز می‌شوند:
اگر فردی گیج به نظر برسد و گفتار نامفهوم داشته باشد، ممکن است آزمایش گلوکز سرم انجام شود تا مشکلات قند خون را که علائم مشابهی دارند رد کند.
الکترولیت‌های سرم ممکن است بررسی شوند، زیرا ناهنجاری‌ها می‌توانند منجر به علائم عصبی شوند که می‌توانند با ایسکمی مغزی اشتباه گرفته شوند.
سطح سرمی بی یو ان) ( BUN و کراتینین می تواند نارسایی کلیه را رد کند، که می تواند درمان ایسکمی مغزی را تغییر دهد.
آنزیم های قلبی برای بررسی اینکه آیا فرد دچار حمله قلبی شده است یا خیر، ارزیابی می شود.
ممکن است برای بررسی ریتم غیرطبیعی قلب از نوار قلب (ECG) درخواست شود.
شمارش کامل خون( CBC) چندین ویژگی خون فرد را اندازه گیری می کند.
آزمایش زمان پروترومبین) با (INR سرعت لخته شدن خون را اندازه گیری می کند.
- تست های تصویربرداری برای مشاهده انسداد در شریان ها انجام می شود. تست های تصویربرداری رایجی که ممکن است سفارش داده شوند:
سونوگرافی که از امواج صوتی برای تولید تصویر استفاده می کند، روشی غیرتهاجمی برای مشاهده شریان ها است. این تصویر می تواند نشان دهد که آیا انسداد یا لخته وجود دارد.
آنژیوگرافی (اشعه ایکس با استفاده از رنگ تزریقی) می تواند نشان دهد که آیا شریان آسیب دیده یا مسدود شده است.
اکوکاردیوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصویری از قلب استفاده می کند.
سی تی اسکن (اشعه ایکس و تصاویر سه بعدی کامپیوتری) از سر می تواند خونریزی یا تومور مغزی را تجسم کند، که همچنین می تواند باعث مرگ بافت مغز شود.
آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) و سی تی آنژیوگرافی می تواند به رادیولوژیست و جراح مغز و اعصاب اجازه دهد تا عروق خونی را با نماهای دقیق بررسی کند.
آنژیوگرافی مغزی با تفریق دیجیتال (DSA) دقیق ترین تصاویر را از رگ های خونی مغز ایجاد می کند.
برخی از بیماران ممکن است یک اسکن توموگرافی کامپیوتری با گسیل فوتون (SPECT) داشته باشند که می تواند مناطقی از مغز را که از اکسیژن محروم هستند نشان دهد.
برای تعیین اینکه آیا سکته مغزی قبلاً رخ داده است یا خیر، می توان از سی تی اسکن یا ام آر آی مغز استفاده کرد.
درمان ایسکمی مغزی
به منظور درمان ایسکمی مغزی، پزشکان ممکن است داروهایی را برای سکته مغزی ایسکمیک تجویز کنند. آلتپلاز دارویی است که برای سکته مغزی ایسکمیک حاد استفاده می شود. اگر این دارو در عرض چهار ساعت و نیم تجویز شود، درمان با( tpa) احتمال یک نتیجه امیدوارکننده را نسبت به درمان پلاسبو افزایش می‌دهد. فشار خون سیستمیک باید برای بازگرداندن جریان خون به مغز حفظ شود. معمولاً برای جلوگیری از تشنج نیز داروهای ضد تشنج تجویز می شود.
